Ήσουν δικός μου, κρυφή χαρά μου
κι ο άνθρωπός μου
και δε φαντάστηκα ποτέ το χωρισμό

Έγινες χθες μου
μα δε σε ξέχασα ποτέ μου
και τον περίμενα αυτόν το γυρισμό

Είμαστε άνθρωποι
Είμαστε άνθρωποι
κι απ’ τη συνείδηση να φεύγουμε δεν πρέπει

Γινόμαστε άδικοι
Γινόμαστε άδικοι
και κάνουμε ό,τι η ανθρωπιά δεν επιτρέπει

Ήσουν δικός μου
σ’ είχα ελπίδα μου και φως μου
και δε σου χάλασα ποτέ μου την καρδιά

Κι όλα χαμένα
γιατί δεν πίστεψες σε μένα
κι έφυγες μέσα στη βροχή κάποια βραδιά