Κάστρο χαμηλό
στην άμμο πάνω την υγρή
Νύχτα το πουλώ
και λέω στο κύμα
κάν’ το γη!

Βότσαλα γυμνά
για να `ρθει ο κόσμος διακοπές
κι ύστερα αρχινά
και βγάζει η θάλασσα σιωπές

Αγάπη μου είμαστε ένοχοι
αγάπη μου και λίγοι
Κι η νύχτα η πανέμορφη
λεφτά ζητάει
να φύγει

Γόνατα βαριά
στη γέννα του άσπρου φεγγαριού
μέσα μου σκουριά
κι εκείνη η γεύση του σταριού

Έναστρος γκρεμός
για να γκρεμίζεται η βράδυά
κι έγειρε λαιμός
σ’ ενα τραπέζι καρυδιάς

Αγάπη μου είμαστε ένοχοι
αγάπη μου και λίγοι
Κι η νύχτα η πανέμορφη
λεφτά ζητάει
να φύγει