Τζένη Καρέζη, Κώστα Κακαβάς
Αλίκη Βουγιουκλάκη εσύ θα τα φυλάς.

Με φόρα πέφτει στην αρχή
και κόβεται κι αρχίζει.
Mε διακοπές η εποχή
ασπρίζει και μαυρίζει.

Και κλακ το πρώτο πλάνο:
Φωνή στο παραπάνω,
βεντάλιες και ποτήρια,
στη Λάσκαρη χατήρια,
φαρμάκια στο τραπέζι
να πίνει η Καρέζη.
Παράξενα παιχνίδια
που ’χει η ζωή και παίζει.

Τα δράματα, τα θαύματα,
μοναδικά στο είδος,
μας άλλαξαν τα οράματα,
μας πόνεσαν αδίκως.

Και κλακ το άλλο πλάνο
στο πρόσωπο επάνω:
Σπαράζει η Μάρθα Βούρτση
για το στενό παπούτσι,
στερνή παρηγορίστρα
η Ρένα η μοδίστρα,
στο πλάι κυλούν τα δάκρυα
όπως παλιά η χωρίστρα.

Το ζήσαμε, το νιώσαμε
και τώρα το κοιτάμε.
Αλλιώς το αποδώσαμε
κι αλλιώς τ’ αποζητάμε.

Και κλακ το τρίτο πλάνο
που φεύγει τ’ αεροπλάνο
να βλέπεις την Αλίκη
θρανίο και ξυλίκι.
Τον Κώστα Κακαβά
να κλέβει την καρδιά
και σ’ όλα τα κορίτσια
να κάνει τα καπρίτσια.

Και κλακ, βρε Γιώργο Φούντα,
τα νιάτα μας και πού ’ν’ τα;
Τα σκότωσε μια μέρα
της Στέλλας η φοβέρα.
Και κλακ
και κλακ
και τίποτα.