Πότε πεθαίνει ο έρωτας
κανένας δεν το ξέρει
αφού τ’ αστέρι της χαράς
ειν’ και του πόνου αστέρι.

Τίποτα δε σου ζήτησα
και τίποτα δεν πήρα
ήταν το αίμα σου φωτιά
και το κορμί σου αρμύρα.

Με τη θολή σου τη ματιά
και με τα σκοτεινά σου λόγια
μαύρες πέτρες φύτεψες
και την ερημιά προφήτεψες.

Πότε γεννιέται η άνοιξη
ουτ’ ο Θεός το ξέρει
αφού ένα σύννεφο μπορεί
κατακλυσμό να φέρει.

Στον ήλιο προσευχήθηκα
να διώξει τ’ άγριο χιόνι
να γίνω εγώ παράθυρο
κι εσύ το χελιδόνι.