Για τις αγάπες που έχουν σβήσει
πολλοί μας έχουν τραγουδήσει
καημούς μιας τύχης ορφανής.
Όμως για κάποιους που πονούνε
κι από μια σπίθα μόνο ζούνε
ποτέ δε μίλησε κανείς.

Μα εσύ ρωτάς
γιατί ζητάμε
ξένα φτερά για να πετάμε
ξένα φτερά μιας άλλης γης.
Ποιοι είμαστε μεις για ν’ απαιτούμε
στο ουρανό μόνο να ζούμε
ποιοι είμαστε μεις.

Εύκολο είναι πια να ζήσεις
να βγεις και να κατηγορήσεις
εύκολο είναι να μιλάς.
Ο κόσμος γράφει και ξεγράφει
ξεχνά, θυμάται, κάνει λάθη
μα πάντα δίπλα του περνάς.