Πίσω απ’ το τζάμι κοίταγες
τη νύχτα της βροχής
κι ένιωθα πως θα κύλαγες
μαζί της να χαθείς

Τα δάκρυα που έκλαιγες
μου πνίγαν το λαιμό
λάθη δικά μου έκαιγες
κι έπινα τον καπνό

Σε ποια θάλασσα να πέσω
σε ποιο μαύρο σύννεφο να δέσω
στην καρδιά της κόλασης να τρέξω
τον καημό πως έφταιξα ν’ αντέξω
Σε ποια θάλασσα να πέσω

Με τη ζωή μου πλήρωσα
κι είμαι χωρίς ζωή
που την αγάπη πλήγωσα
και δε με συγχωρεί

Σε ποια θάλασσα να πέσω
σε ποιο μαύρο σύννεφο να δέσω
στην καρδιά της κόλασης να τρέξω
τον καημό πως έφταιξα ν’ αντέξω
Σε ποια θάλασσα να πέσω