Γιατί να είμαι μόνος στα σκοτάδια
γιατί τα δάκρυα μοιάζουν ποταμοί
γιατί να με πονάνε τα σημάδια
που άφησες στο σώμα μου εσύ
Γιατί αυτό το βράδυ με φοβίζει
γιατί τριγύρω μου τόση σιωπή
γιατί να μοιάζω δέντρο το χειμώνα
που το `χουν κάψει πια οι κεραυνοί

Σου το `χα πει πώς η ζωή δεν είναι αυτή
που μας μαθαίνουν στο σχολείο
σου το `χα πει πώς η ζωή είναι κελί
που μας κλειδώσαν και τους δύο
Και πές μου εσύ πόσο να αντέξει μια ψυχή
βράδυ πρωί να είναι λιώμα
σαν τη βροχή που ψάχνει τρόπο κι αφορμή
να φτάσει γρήγορα στο χώμα

Γιατί αυτό το βράδυ με φοβίζει
γιατί τριγύρω μου τόση σιωπή
γιατί να μοιάζω δέντρο το χειμώνα
που το `χουν κάψει πια οι κεραυνοί