Πάνω στ’ αφρύδι του γιαλού
Πάνω στ’ αφρύδι του γιαλού
Στην Κρήτη σε μιαν άκρη
Στέκω και πνίγει με ο καημός
Στέκω και πνίγει με ο καημός στου μισεμού το μάκρυ
Με τα τσαλβαρομήθανα έντυσα το κορμί μου
Έντυσα το κορμί μου
Πλουσό κεφαλομάντηλο βάνω στην κεφαλή μου
Στη μέση ασημομάχαιρο τη λύρα εις το μπουργιάνι
Όπα καδένα μου την αρχοντιά της Κρήτης τη μεγάλη
Και μπαίνω πάλι σ’ ορντινιά για τα παντέρμα ξένα
Όπα να βρω της Κρήτης τα παιδιά καραβοξορισμένα
Α'στράλια Αμερική και Καναδά κι Ευρώπη
Και Αφρική και Αραπιά κι όπου κι αν ζουν αθρώποι
Κι όπου κι αν είναι Κρητικοί στα πέρατα του κόσμου
Στα πέρατα του κόσμου πάω να δώσω τη χαρά
Θέ μου κουράγιο δώσ’ μου
Τη λύρα παίρνω συντροφιά σ’ ουλή την οικουμένη
Όπα ν’ ακούσουν τα τραγούδια της και Κρητικοί και ξένοι