Εγώ ήμουνα της άνοιξης
και συ του φθινοπώρου
μα μ’ άρεζ’ η ψιλή βροχή
και τα ξανθά τα φύλλα
και πήρα τ`άσπρα κλώνια μου
να`ρθω να σ`ανταμώσω

Μα στο δρόμο το μακρύ
μου γυρέψανε πολλοί
μου γυρέψανε πολλοί
της αγάπης το φιλί.

Εγώ κοιτούσα χαμηλά
και εσύ κοιτούσες τ`άστρα
μα μ`άρεσαν τα μάτια σου
και κοίταξα και σένα
και για τ`αστέρια κίνησα
για να κοιτάς και μένα.

Μα στο δρόμο το μακρύ...

Και φύτρωσα σαν μυγδαλιά
μες στο φθινόπωρό σου
και σαν αστέρι στάθηκα
ψηλά στον ουρανό σου.
Μες στα ξανθά τα χρώματα
να είμαι το λευκό σου
και μες τ`αστέρια τ`ουρανού
να γίνω το δικό σου.

Μα στο δρόμο το μακρύ
πού`κανα για να σε φτάσω
μέχρι που να τον περάσω
μου`χαν κλέψει το φιλί.