Άσπρη και μαύρη οθόνη
και χιόνι το γυαλί.
Τα νέα είναι αγχόνη
κι ο κόσμος απειλή.

Της δόξας οι ζητιάνοι
τον ουρανό πουλούν.
Τα νερά του Ιορδάνη
στα πόδια σου κυλούν.

Αγάπες αγιασμένες
ζωές αμαρτωλές.
Για πάθη πεινασμένες
και κάτασπρες στολές.

Ο έρωτας κοιμάται
σε νύχτα αλκοολική.
Κανένας δε σε συστήνει
στον Ύψιστο Κριτή.

Δωμάτιο παγωμένο
με σόμπα ηλεκτρική
Φάντασμα ο ξενοδόχος
και φάντασμα η ζωή.

Κουρτίνες τραβηγμένες
οι πόρτες σφαλιστές.
Και οι νύχτες μες στο φόβο
σαν κάποιους ποιητές.

Σαν κοιμισμένο αγρίμι
το περιπολικό
Τίποτα μέσα στον κόσμο
δε μένει μυστικό.

Δεν είν`οφθαλμαπάτη
μια κλούβα στο στενό
ούτε και αυταπάτη
που εγώ αυτοκτονώ.

Τρεις σε φωτογραφίζουν
και σε φυλάνε τρεις.
Τον κόσμο λιβανίζουν
σαν τους αρχιερείς.

Τόσα και τόσα χρόνια
τα ίχνη σου ζητώ
και πάνω στα σεντόνια
πουλάκι ακροβατώ.

Το αίμα μου νερό
κυλάει μες στη βροχή.
Για φόνο υπογράφω
μπρος στον ανακριτή