Αν στα κανάλια τα νερά μου σταματήσουν
όταν ο αέρας μου δεν βρίσκει πια πανιά
λίγο πριν σβήσει στον ορίζοντα το φως μου
θα`ρθει η στιγμή που όλα γίνονται απλά.
Γιατί οι τοίχοι είναι υπέροχα φτερά
και ταξιδεύεις σ`όποιο κόσμο σου αρέσει
πάνω απ`τον πόνο ζουν αθάνατα φιλιά
της μάνας σπίθας.

Αν οι εικόνες μου χαθούν
σε μια ρωγμή
κι όλη η αγάπη σ`ένα τίποτα χωράει
όταν γκρεμίσει ο τελευταίος μου εαυτός
θα`ρθει η στιγμή που αυτή η σκόνη θα μπορέσει
γιατί η σιωπή είναι γεμάτη φρέσκες λέξεις
και τ`αγκάθια λουλουδένια αγκαλιά
εδώ η στάχτη σε αφήνει να διαλέξεις
ποια πυρκαγιά θες να ζεστάνει τον καιρό.

Γιατί είμαι θάλασσα και αέρας
είμαι η γη και ο ουρανός
μυρίζω όνειρα κι αλήθεια
είμαι της γέννας πυρετός.