Αχ! και να `ρχόσουνα μεσάνυχτα Σαββάτου
σαν το φαντάρο που το σκάει απ’ τη σκοπιά του,
να `ρθείς σαν φλόγα και να κάψεις ό,τι φταίει
τι φταίει που το παίξαμε κάποια στιγμή σπουδαίοι.

Μου κέρδισες τη μάχη, μου πήρες και τον πόλεμο
μ’ αυτό το μαύρο βλέμμα, το καθαρόαιμο.

Αχ! και να `ρχόσουνα χαράματα Σαββάτου
σαν το φεγγάρι που το σκάει απ’ την τροχιά του,
να δεις που κάποτε οι πρώτοι κι οι ωραίοι
πεθαίνουν από έρωτα και μένουν τελευταίοι.

Μου κέρδισες τη μάχη, μου πήρες και τον πόλεμο
μ’ αυτό το μαύρο βλέμμα, το καθαρόαιμο.