Όταν περάσεις τα μαύρα λιθάρια
που πελεκάνε τον ουρανό
σε περιμένω στης γης τα ριζώματα
με το Χρυσόμαλλο Δέρας στο χέρι

Θ’ απλώσω στο κρεβάτι σου τα μυστικά μου
τα λιονταράκια της Αραβίας, τις κόμπρες της Βομβάης
και τις νυχτερίδες των Πυραμίδων

Εγώ σου μιλώ, εγώ σε καλώ
εγώ σου μιλώ, η νυχτερινή ροή του Γαλαξία

Θα σ’ αγαπήσω παράφορα, θα σ’ αγαπήσω παράφορα
όπως βυθίζεται το μαχαίρι στη σάρκα
όπως χορταίνει το νερό η λαφίνα
θα σ’ αγαπήσω παράφορα
για να μ’ αγαπάς ουρλιάζοντας
για να μ’ αγαπάς απαρηγόρητα