Κρατάω ένα ξύλο με πόδια αλόγου
στο θέατρο του τρελού και του παραλόγου
παίζουν έργα
για χαμένους ταξιδιώτες
με μια βέργα
τους χρίζουνε στρατιώτες.

Και τούτος ο στρατός δε μοιάζει δεν είναι
φονιάς ή δουλικός, θίασος είναι
που μαζεύει
των ονείρων πεινασμένους
τούς χαζεύει
και τους κάνει μανιασμένους.

Για αγάπη έλα πάρτε με κι εμένα
μιαν αγάπη θα φυλάτε και για μένα !

Κρατάω ένα ξύλο με πόδια σπασμένα
μαζί με τρελούς καλπάζω σε ξένα
μονοπάτια
τους καλώ να μ`οδηγήσουν
με τα μάτια
τους ζητώ να με μεθύσουν.

Με αγάπη έλα πάρτε με και μένα
μιαν αγάπη θα φυλάτε και για μένα.

Καβάλα σ`ένα ξύλο καλπάζω σε ξένα
μονοπάτια
με χαράδρες δίπλα και γκρεμούς...