Τα φώτα άναψα μα μέσα μου σκοτάδι
κι αυτό το βράδυ μακριά σου το περνώ
αυτή η σιωπή είναι πιο δύσκολη απ’το χάδι
κι ας κρύβει μέσα της χιλιάδες σ’ αγαπώ

Απόψε βρέχει και για σένα και για μένα
μα ποιος αντέχει απ’τους δυο μας πιο πολύ
αυτός που κράτησε τα αισθήματα αναμμένα
ή αυτός που διάλεξε την εύκολη φυγή
Απόψε βρέχει και μου μοιάζει τόσο αστείο
που σε θυμίζει ό,τι αγγίζω και κοιτώ
η αγκαλιά σου κάποτε έδιωχνε το κρύο
και τώρα έφερε έτσι απλά τον χωρισμό

Τις πόρτες έκλεισα μα υπάρχουν οι αναμνήσεις
μη με αφήσεις μου’χες πει με το φιλί
ίσως θυμάσαι ίσως μάλλον συνεχίζεις
μα μη ξεχάσεις πως σ’αγάπησα πολύ