Ένα χρόνο πιο μετά από τα 27 Ακόμη ακολουθώ τη μουσική, παιδιά, αυτή πιστά
Με τη μόνη διαφορά το ‘χω πάρει προσωπικά, χαλαρά Ορισμένα έχουν αλλάξει από παλιά

Οι δυσκολίες έντονες και εγώ προσπαθώ να αντεπεξέλθω
Απέναντι σ’αυτές σαν ήρωας,
έρωτες, αγάπες, φασαρίες, δουλειές, γροθιές, από το σύστημα,
έμαθα να απορροφώ το κράτος μου απ’ το χτύπημα του καθένα
Με πένα και χαρτί τη βγάζω
Παρουσιάζω ένα κομμάτι της τέχνης του δρόμου, ένα κομμάτι του πόνου,
ένα κομμάτι της αδιαφορίας του κόσμου προς τους αδύναμους που θέλουν βοήθεια

Μήπως βρίσκεις τα λόγια μου ηλίθια;

Επιδέξιος συζητητής για να βρω την αλήθεια
Συνεχίζω ακάθεκτος δίχως να μου πάρουν την προσοχή τα στήθια μιας γυναίκας

Αν πέσω σε παγίδα και χαθώ έχω πυξίδα
Μακρυά από μένα τα’ όνειρο και τα’ άγγιγμα του Μήδα
Υπάρχει Ελπίδα…
Η ελπίδα είναι αθάνατη, ζω μαζί της εδώ και χρόνια και είμαστε άνετοι
Αν σκοντάψω και πέσω, μετά από λίγο θα ‘μαι όρθιος,
Κινούμαι αισιόδοξος, παράλληλα ορθόδοξος
Ο λοξός δρόμος δεν ταιριάζει σε μένα..

Δεν παίζει να ‘μαι ποθητός σε πολλούς και ας δίνω αγάπη στον καθένα
Τι να κάνεις έτσι είναι η ζωή..εκεί που αγαπάς δίνεις και δεν παίρνεις
Και εκεί που δεν το περιμένεις παίρνεις από άσχετους τόσα πολλά
που στην τελική χαίρεσαι σαν μικρό παιδί διπλά

Προσπαθώ να μη βαδίζω σε μονοπάτια τυφλά
Προσπαθώ να ‘χω τα μάτια μου πάντα ανοιχτά
Τα αυτιά μου για να ακούω και το στόμα να μιλάω
Όταν πάνε να μου αρπάξουν όλα αυτά που δικαιούμαι

Δυστυχώς υπάρχουνε πολλοί που απλώνουν χέρι..
Μα ο Αδάμας είν’ πιο έξυπνος και ο Αδάμας θα σ’τη φέρει

Πολλοί μέχρι το σήμερα μου αρπάξαν κάποια κέρδη που μου ανήκαν
Μα ως εδώ και μη παρ’ εκεί, αυτά κοπήκαν
Όποιος ξανά απλώσει χέρι σ’όλα αυτά που δικαιούμαι
Στο λόγο της τιμής μου θα ‘ρθω από κοντά να πούμε ό,τι δεν έχουμε πει
Να μου πεις το «γιατί»..και αν δε μου απαντήσεις λυπάμαι, γιατί…

Ένα χρόνο πιο μετά από τα 27 Ακόμη ακολουθώ τη μουσική, παιδιά, αυτή πιστά
Με τη μόνη διαφορά το ‘χω πάρει προσωπικά, χαλαρά Ορισμένα έχουν αλλάξει από παλιά…