Αν μ’ ακούς σου ταχυδρόμησα εχθές
ένα όνειρο που άφησες εδώ,
ένα όνειρο που μ’ έκανε να δω
τι είναι ψέμα και τι είναι αληθινό.

Αν μ’ ακούς οι νύχτες γίναν σκοτεινές
στην ψυχή μου πουθενά αστροφεγγιά
και μαζεύω πάλι μόνος τη μαγκιά
ερωτήσεις για ν’ αντέξω…

Κι εσύ κρυώνεις, γελάς ή ματώνεις,
με σκέφτεσαι ή με ξεχνάς, σου λέω…

Δεν αξίζει, όχι δεν αξίζει
μια κακιά στιγμή να μας χωρίζει,
δίχως λόγο μια μικρή σταγόνα
στις καρδιές μας έφερε χειμώνα.

Δεν αξίζει, φως μου δεν αξίζει
μια κακιά στιγμή να μας χωρίζει,
είσαι σκόνη κι είμαι εγώ χώμα
κύκλος που δεν έκλεισε ακόμα.

Αν μ’ ακούς τσιγάρο άρχισα ξανά
μέσα χάνομαι με κάθε ρουφηξιά
κι όπως πέφτει του καπνού η μοναξιά
αναμνήσεις με κυκλώνουν…

Τα ‘χω μαζί μου μα η διαίσθησή μου
μου λέει κι εσύ πως πονάς.

Δεν αξίζει, όχι δεν αξίζει
μια κακιά στιγμή να μας χωρίζει,
δίχως λόγο μια μικρή σταγόνα
στις καρδιές μας έφερε χειμώνα.

Δεν αξίζει, φως μου δεν αξίζει
μια κακιά στιγμή να μας χωρίζει,
είσαι σκόνη κι είμαι εγώ χώμα
κύκλος που δεν έκλεισε ακόμα.