Δύσκολα χρόνια και βαριά
που πέρασαν και πάνε,
πέρασαν από πάνω μου
κι ακόμα με πονάνε.

Σημάδια με γεμίσανε
και ζωντανό με χτίσανε
στα ούζα, στα ρεμπέτικα
και σε τσιγάρα σέρτικα.

Την πίκρα που ’χω στην καρδιά
κανένας δεν την ξέρει,
όλοι την βλέπουν την πληγή
κανένας το μαχαίρι.

Ζωή μου που σε χτίσανε
κι απ’ έξω σου αφήσανε
το αχ, το βαχ και τ’ άδικο
κι ένα σκοπό κατάδικο.