Υπάρχει μια χώρα που τη λεν μοναξιά
Οι άνθρωποι εκεί που κατοικούνε
Τους έστειλαν αγάπες που δεν είχαν καρδιά
Και επέλεξαν μονάχοι τους να ζούνε

Εσύ μ’ έστειλες εκεί στης μοναξιάς μου το κελί
Παρέα με το πόνο διώχνω τη μοίρα μακριά
Γιατί μου έκανε πολλά μα δε μ’ αφήνει μόνο
Εσύ μ’ έστειλες εκεί στης μοναξιάς μου το κελί
Παρέα με το πόνο με ένα φεγγάρι σιωπηλό
Και γύρω χίλια σ’ αγαπώ που πάγωσαν στο χρόνο

Υπάρχουν αγάπες δίχως καρδιά
Που πόνο μονάχα κερνάνε
Και νιώθεις πως πίνεις χαρά και μεθάς
Και σαν παραισθήσεις σε πονάνε.