Εγώ να είμαι η πάντα διαθέσιμη νεράιδα
για κάθε σου επιθυμία
πάντα αδράξιμη, πάντα αρδεύσιμη
για σένα και για σένα η καμία.

Εγώ να υπομένω κάθε σου σχέδιο
να σαλπάρω, να βουλιάζω μαζί του
να `μαι το ποτό που θα πιεις το αυτοσχέδιο
που στο νιπτήρα πετάς
μα σου μένει η οσμή του.

Και σε διώχνω τώρα απ’ την καρδιά
και σ’ αφορίζω απ’ το σώμα
και σου δίνω πίσω και τα κλειδιά
και δε με νοιάζει να κυλιέσαι στο χώμα.

Και σε βγάζω τώρα απ’ την ψυχή
και τη βάζω με τα ρούχα μπουγάδα
κι όποια ελπίδα είχα κι όποια ευχή
τη χτυπάω με τ’ αυγά στραπατσάδα.

Εγώ να είμαι πάντα η αναλώσιμη ύλη
για να περάσει ευχάριστα η ώρα
Πάντα προβλέψιμη, πιστή και βρωσιμη
πάντα, για πάντα, μας ως εδώ. Μέχρι τώρα.

Τελείωσες, τελείωσα, τελειώσαμε, πάει
στα δίχτυα σου δε θέλω να ξαναπιαστώ
το πήρα απόφαση η ζωή μου τσουλάει
και μπροστά σου τώρα θα εξατμιστώ.

Και σε λούζω τώρα απ’ τα μαλλιά
και σε ξεπλένω απ’ το σώμα
και σε βλέπω μαζί με τα φιλιά σου
να στεγνώνεις στης μπανιέρας το πώμα.

Και σε βγάζω τώρα απ’ την ψυχή
και ξεβγάζω την οσμή σου όπως βράζει
το νερό, και αλλάζω εποχή
μια που ο χρόνος στο σαπούνι μου μοιάζει.