Βρε παλιοπαραμυθατζού,
ποτέ δεν λες αλήθεια,
μου ’χεις θολώσει πια τον νου
με χίλια παραμύθια.

Μαύρα μου ’κανες τα στήθια,
πάψε πια τα παραμύθια.

Μου κάνεις ίσια τα στραβά,
μου λες τη μέρα νύχτα.
Ή κάνε κράτει στον χαβά
ή σ’ άλλο στέκι ρίχ’ τα.

Μαύρα μου ’κανες τα στήθια,
πάψε πια τα παραμύθια.

Κόψε πια την παραμυθιά
γιατί θα πεις κι αλήθεια,
όταν δε θα με βρίσκεις πια
ούτε στα παραμύθια.