Μέρα θερισμένη σαν το στάχυ,
δίκοπο το βλέμμα σου που τρέμει,
σκοτωμένα κύματα και βράχοι,
άντρο του ληστή που με προσμένει,
άντρο του ληστή που με προσμένει.

Κι ας με κράταγες δεμένη μια ζωή,
αεράκι εγώ σου χάιδεψα το χέρι.
Μια σταγόνα απ’ την καρδιά σου να ’χα πιει,
θα τραγούδαγα για ένα καλοκαίρι.

Είδα τη λαχτάρα μου ν’ ανάβει
όνειρα για πάντοτε σβησμένα.
Το σκοτάδι την ψυχή μου σκάβει,
φεύγουνε τα χρόνια ένα ένα,
φεύγουνε τα χρόνια ένα ένα.

Κι ας με κράταγες δεμένη μια ζωή,
αεράκι εγώ σου χάιδεψα το χέρι.
Μια σταγόνα απ’ την καρδιά σου να ’χα πιει,
θα τραγούδαγα για ένα καλοκαίρι.