Υπομονή, ο ήλιος άργησε να ‘ρθει
υπομονή, ίσως μια μέρα ξαναρθεί.

Μέσα στα δάκρυα μεγάλωσες
σε σκοτεινά δωμάτια χάθηκες
από το κρύο δε κοκάλωσες
μ’ άλλους σε σώματα αρπάχτηκες.

Χρόνια και χρόνια σ’ αγκαλιές
που ανοιγοκλείνουν σαν θηλιές,
μέσα στα πόδια σου η ζωή
παίζει παιχνίδι κι εσύ κλαις.

Όλα τ’ αγόρια σε ποθούν
πέντε λεπτά σε αγαπούν,
μα κάθε αγάπη θέλει ρέστα
και στο σκοτάδι άντε βρες τα.

Υπομονή, ο ήλιος άργησε να ‘ρθει
υπομονή, ίσως μια μέρα ξαναρθεί.

Ένα κορμί που αργοπεθαίνει
και μια ψυχή που επιμένει,
μια φυλακή τέσσερις τοίχοι
και να ‘ξερες τι θα σου τύχει.

Για σας παιδιά η Αμαλία
διπλώματα όχι δεν έχει
μα καμιά δεκαριά σχολεία
βγάζει γυμνή κι ακόμα αντέχει.

Υπομονή, ο ήλιος άργησε να ‘ρθει
υπομονή, ίσως μια μέρα ξαναρθεί.