Όταν ήμουνα παιδί
Μου έλεγαν για ένα ληστή
που έχει δάχτυλα καρφιά
κι έχει πύρινη ματιά

Κούνια, κούνια μπέλα
Και βράδυ και πρωί
Κοιμόμουν
Γιατί φοβόμουν το ληστή

Και περνούσε ο καιρός
Κι η γιαγιά μου η καλή
Μου έδινε μια συμβουλή,
Να ‘μαι ήσυχο παιδί

Κούνια, κούνια μπέλα
Και βράδυ και πρωί
Κοιμόμουν
Γιατί φοβόμουν το ληστή

Όταν πήγαινα σχολειό
Να γίνω ήθελα Θεός
Να γίνω Μέγας Στρατηγός
Να κάψω το ληστή, σαν κεραυνός

Κούνια, κούνια μπέλα
Και βράδυ και πρωί
Κοιμόμουν
Γιατί φοβόμουν το ληστή

Βάρδια πια στις μηχανές
Κι είναι δουλειά ότι κι αν λες
Συνέχεια ν’ αλλάζω αφεντικά
Γιατί με «ρίχνουν» στον παρά

Κούνια που με κούναγε
Και βράδυ και πρωί,
Μα έπαψα
να κοιμάμαι σαν παιδί