Άντρες,
είμαι η Τζέλα η πυρκαγιά
σαν καραμέλα τόσο γλυκιά,
σ’ όλους τους άντρες έχω σουξέ
κι έλα απόψε στο καμπαρέ.

Άντρες,
τους παίζω στα δάχτυλα, γυρίζω την πλάτη μου,
τους κλείνω το μάτι μου, τους στέλνω φιλιά,
πεθαίνουν για πάρτη μου, για χάρη μου σφάζονται,
μαζί μου κολάζονται κάθε βραδιά.

Άντρες,
γόβα στιλέτο, μπόα και στρας,
έλα κοντά μου, τι με κοιτάς,
κόκκινα φώτα, άντρες παντού,
έλα μωρό μου, μην πας αλλού.

Άντρες,
σας ξέρω, σας έμαθα, παθιάρικα βλέμματα,
ανάψαν’ τα αίματα, ποιος έχει σειρά,
το μέλλον αβέβαιο μα ένα είναι βέβαιο,
η Τζέλα στον έρωτα είναι φωτιά.

Τι με κοιτάς έτσι αγόρι μου,
παράξενα σου φαίνονται όλα αυτά;
Παραδέξου πως με ποθείς.
Πες την αλήθεια.
Και τι δε θα `δινα εγώ να ξεκινήσω
μαζί σου σήμερα κιόλας μια καινούργια ζωή.
Οι εμπειρίες όμως που έχω μου λένε
πως τίποτα δεν προσφέρεται τσάμπα.
Έτσι δεν είναι;
Όλα έχουν την τιμή τους.
Κι όμως, εγώ δίνω τα πάντα να
κάνω αμέσως μια καινούργια αρχή.
Δώσ’ μου λοιπόν την ευκαιρία εσύ.
Πού ξέρεις, μπορεί να είσαι εσύ
αυτός που περίμενα χρόνια.
Μπορεί να είσαι εσύ ο μεγάλος
έρωτας της ζωής μου.

Σας ξέρω, σας έμαθα, παθιάρικα βλέμματα,
ανάψαν’ τα αίματα, ποιος έχει σειρά,
το μέλλον αβέβαιο μα ένα είναι βέβαιο,
η Τζέλα στον έρωτα είναι φωτιά.

Άντρες.