Βαριές ανάσες τα παράθυρα κλειστά
στο άδειο πάτωμα βρεγμένα τα τσιγάρα
πίσω απ’ τα στόρια μια οσμή καλοκαιριού
σε ξαναφέρνει γελαστή κάτω απ’ τη σκάλα

Κι είναι η εικόνα σου θαμπή και μακρινή
κάτι σταγόνες που δε στέγνωσαν στο χρόνο
να βηματίζεις σ’ ένα αόρατο σκοινί
σαν ακροβάτης στ’ ουρανού το γκρίζο θόλο

Να ταξιδέψεις με τα γυάλινα φτερά
πάνω απ’ τις στέγες της σιωπής που μας ενώνει
εσύ να κλέβεις απ’ το χρώμα τ’ ουρανού
και ‘γω στου κόσμου την ασπρόμαυρη οθόνη

Φεύγουν καράβια και νοτίζει η βροχή
το άδειο πρόσωπο θολό πίσω απ’ το τζάμι
κάτι σινιάλα νυσταγμένα του καιρού
βουλιάζουν μέσα στων ματιών σου το λιμάνι

Σβήνουν τα φώτα και χορεύουν οι σκιές
στην ανεμόσκαλα μπλεγμένα τα μαλλιά σου
άλλη μια νύχτα του ανέμου η πνοή
φωλιάζει μέσα στην αδέσποτη ματιά σου