Χτες τ’ απόγευμα στο Άαχεν
ήρθε κάποιος σοβαρός,
είδε το κακό μας χάλι,
το κουτσό μας το κρεβάτι,
κι είπε, πως θα κάνει κάτι.

Βρε, μανούλα, μη σε νοιάζει
και δεν τρώμε λάχανα,
ξέρουμε, ποιος έχει δίκιο
και ποιος φταίει για όλ’ αυτά.

Σαν και τούτο τον χοντρό,
πέρασαν καμιά ντουζίνα,
έρχονται γι’ αποστολή,
πέντε πέντε κάθε μέρα
και την κάνουν κρουαζιέρα.

Βρε, μανούλα, μη σε νοιάζει
και τους ξέρω τούτους δω,
ξέρω γω, ποιοι μ’ αγαπάνε,
ξέρω γω, ποιους αγαπώ.