Στη Fontana di Trevi μια γυναίκα χορεύει,
ένα αστέρι γεννιέται ψηλά στον ουρανό.

Σαν ένα όνειρο ξεκινάει
που το ξεχνάς κι αυτό σε ξεχνάει,
μα κάτι μένει πάντα κρυμμένο
στης καρδιάς το μοτέρ το σπασμένο.

Και κάποια μέρα, ίσως Δευτέρα,
μπορεί και μια Κυριακή,
αναλαμβάνει σαν συντριβάνι
ψηλά στο φως να τιναχτεί.

Dolce vita! Dolce vita! Dolce vita!

Είναι ένα όνειρο, τόσα χρόνια,
το κουβαλάς σαν δίχτυ με ψώνια,
πότε το πιάνεις, πότε τ’ αφήνεις
μα ποτέ σημασία δε δίνεις.

Έλα στην απόλυτη την τρέλα
ένα στο profil και στο en face,
πάλι απ’ τη μια στιγμή στην άλλη
πάλι το κεφάλι σου θα φας.

Του κόσμου η ζημιά δεν πληρώνεται
ζωή με ζωή συμπληρώνεται,
και κάποια μέρα, ίσως Δευτέρα,
μπορεί και μια Κυριακή,
αναλαμβάνει σαν συντριβάνι
ψηλά στο φως να τιναχτεί,
και κάποια μέρα, ίσως Δευτέρα,
μπορεί και μια Κυριακή,
αναλαμβάνει σαν συντριβάνι
ψηλά στο φως να τιναχτεί.