Ο ουρανός ξημέρωσε
και η καρδιά μου κέρωσε
είν’ το κρασί φαρμάκι
απ’ το πολύ μεράκι

Νερό δε γίνεται το αίμα
κι όποιος το πει θα είναι ψέμα

Η πρώτη αγάπη δε λησμονιέται
η σκέψη μου σε συλλογιέται
κι όσο γκριζάρουν τα μαλλιά
θα μου θυμίζουν τα παλιά

Τα χέρια χαμηλώσανε
οι πίκρες με πληγώσανε
που βρίσκεσαι δεν ξέρω
πονώ και υποφέρω

Νερό δε γίνεται το αίμα
κι όποιος το πει θα είναι ψέμα

Η πρώτη αγάπη δε λησμονιέται
η σκέψη μου σε συλλογιέται
κι όσο γκριζάρουν τα μαλλιά
θα μου θυμίζουν τα παλιά

Ο ουρανός ξημέρωσε
μα το κρασί δε νέρωσε
το πίνω στην υγειά σου
κι ας είμαι μακριά σου