Ο ουρανός που διάβαζα στα μάτια σου τ’ αντρίκια
έγινε στάχτη μιας ζωής και μιας καρδιάς καπνός
μα εγώ δεν είχα δύναμη κι ας είχα όλα τα δίκια
να μάθω ποιος μας χώρισε άνθρωπος ή Θεός.

Ο ουρανός που διάβαζα μες στην περπατησιά σου
ήτανε λόγια μιας χαράς θαρρώ παντοτινής
και τα πουλιά που κρύφτηκαν στο δέντρο της σκιάς σου
ήταν πουλιά του αγώνα μου και της υπομονής.