Έγραψα πάνω στον καθρέφτη ένα "γεια σου",
έσβησα εκείνο το παλιό το "σ’ αγαπώ".
Ήπια ακόμα ένα ποτήρι στην υγειά σου,
πήρα κουράγιο για να μη σε ξαναδώ.

Και πήρα πάλι τον παλιό τον ίδιο δρόμο
που εκεί βαδίζεις πάντα μοναχός.
Της μοναξιάς σιγοτραγούδησα τον πόνο
και είπα "έτσι είναι, έτσι δυστυχώς".

Διάβασα όλα απ’ την αρχή τα γράμματά σου,
πόσο αστεία μοιάζουν όμως τώρα πια.
Βρήκα ενθύμια που τα ’λεγες δικά σου,
δεν είσαι εδώ κι όλα τα βλέπω περιττά.

Και πήρα πάλι τον παλιό τον ίδιο δρόμο
που εκεί βαδίζεις πάντα μοναχός.
Της μοναξιάς σιγοτραγούδησα τον πόνο
και είπα "έτσι είναι, έτσι δυστυχώς".