Ο χρόνος σμπαραλιάζει
γρανάζια από γυαλί
ανατινάζει αυτόν
που σκέφτεται πολύ
πες μου τι θέλεις
θέλεις να `ρθει το πρωί
όνειρα στάχτη γεύση από χολή

Αν και ξέρω πώς
να βρεθώ στο φως
θα κρυφτώ στις σκόνες της νύχτας

Δε φτάνει η οργή
να σπάσει αυτή τη φυλακή
καμένη γη
κι ο ήλιος μια πληγή

Είμαι γυμνός
είμαι ένα ζωο σκοτεινό
μα θα το παίξω γι’ άλλη μια βραδιά
πες μου τι θέλεις
θέλεις να `ρθει η αυγή
μα να τι παίρνεις αρχίδια αλλαγή

Ακόμα πιστεύω δε θα σωθώ