Πότε ανάβει και πότε σβήνει
Ένα φανάρι αναποφάσιστο εδώ
Απορημένος κοιτώ δυο οδηγίες μου δίνει

Πότε με θέλει πότε με διώχνει
Μία πατρίδα αναποφάσιστη εδώ
Σε 700 ευρώ τα όνειρά μου στριμώχνει

Την τύχη μου βρίζω κι αρπάζω φωτιά
Στις φλόγες βαδίζω τον δρόμο φωτίζω
Την τύχη μου βρίζω, γελάω δυνατά
Στη τρέλα που αγγίζω μονάχα ελπίζω

Τη μια παγώνει, την άλλη καίει
Η αγκαλιά σου, αναποφάσιστη εδώ
Σε δυο λεπτά θα εκραγώ, η αντοχή μου εκπνέει

Τη μια ανοίγει, την άλλη κλείνει
Είναι μια πόρτα αναποφάσιστη εδώ
Πίσω της ό,τι ζητώ κι ούτε να δω δε μ’ αφήνει

Μια πατρίδα αναποφάσιστη εδώ