Παίρνω τον κατήφορο
Κι από τον κατήφορο στην πόλη κατεβαίνω
Τρένο δε με πάτησε δε με σταμάτησε
Μονάχα εσύ

Λέω θα ναι σύμπτωση
Τρελή περίπτωση
Και πάλι σφαίρα φεύγω
Φίλος δε με γνώρισε
Δε μ’ αναγνώρισε
Μονάχα εσύ

Δυο φορές
Η σύμπτωση δεν είναι σύμπτωση
Θα βρω τι μου συμβαίνει
Σύμπαν μου απάντησε
Πρωτοαπάντησε
Συνωμοτείς
Τρεις!
Μια, δυο, τρεις

Τρεις φορές δε γίνεται
Αυτό που γίνεται
Πολύ χειρότερο του
Μεσημέρι Αύγουστος δεκαπενταύγουστος
Κι εγώ πανί

Σύννεφο ξωπίσω μου
Μόνος να βρέχομαι
Μέσα στο καλοκαίρι
Λέω πάει τέλειωσε
Δε το ανέχομαι
Πάει πολύ

Πέντε, έξι δεκαεπτά φορές
Προσπάθησα
Και πάλι δε γλιτώνω
Σύννεφο ξωπίσω μου
Και το χειρότερο
Μπροστά μου εσύ

Τότε πως τινάχτηκα
Κι ανατινάχτηκα
Μέσα από το λήθαργο μου
Έτσι πια κατάλαβα
Πως δε περπάταγα
Αλλά περιστρεφόμουν
Περιστρεφόμουν
Περιστρεφόμουν

Πάλι πως ξεχάστηκα
Ξανά ντροπιάστηκα
Μες στο πλυντήριο μου
Υπνοβάτης ήμουνα
Κι έτσι στα σίγουρα
περιστρεφόμουν
Περιστρεφόμουν
Περιστρεφόμουν

Για πάτα το κουμπί!!