Σε χάνω κάθε μέρα που περνάει
και τίποτα δικό σου δεν ορίζω,
το δίκιο στην αγάπη δε μετράει
κι αν ήτανε δικό μου, σ’ το χαρίζω.

Η αγάπη σε λυγίζει,
σε νικάει, σε γονατίζει,
μόνο σου σε βρίσκει, μόνο σου σ’ αφήνει,
όλα σου τα παίρνει, όλα σου τα δίνει
δίχως να ρωτά.

Οι νύχτες είναι νύχια που πονάνε
κι οι μέρες μεροκάματα χαμένα,
μονάχα να κερδίζεις σε θυμάμαι
με λόγια και χαρτιά σημαδεμένα.

Έφυγα κι ακόμη πάω
κι όλο πίσω μου κοιτάω,
κάπου θα σκοντάψω και θα με σηκώσεις,
πουθενά δεν είσαι κι όμως θα με σώσεις
γιατί σ’ αγαπώ.