Φυσάει αγέρας και με πάει
πιο πέρα απ’ τα σύννεφα
πιο πέρα απ’ τη θάλασσα
καβάλα στα ανήμερα
τα όνειρά μου.

Ποιος θα βρεθεί, ποιος θα μου πει
αυτό που λαχταρώ πολύ
αυτό τ’ αθάνατο φιλί
που θα γιατρέψει, ποιος θα βρει,
τα σωθικά μου.

Και να που γυρίζω μονάχος τα βράδια
και να που γυρνώ σαν τρελός στα σκοτάδια
και να που σε ψάχνω, σε ψάχνω, σε ψάχνω.

Οι αγάπες σαπιοκάραβα
οι έρωτές μου πειρατές
ξεθωριασμένοι απ’ το χτες
μοιάζουν αγιάτρευτες πληγές
στα σωθικά μου.

Φυσάει αγέρας και με πάει
πιο πέρα απ’ τα σύννεφα
πιο πέρα απ’ τη θάλασσα
καβάλα στα ανήμερα
τα όνειρά μου.

Και να που γυρίζω μονάχος τα βράδια
και να που γυρνώ σαν τρελός στα σκοτάδια
και να που σε ψάχνω, σε ψάχνω, σε ψάχνω.