Σηκώστε να χορέψουμε
να φύγουνε τα ντέρτια
χρυσή μου Εριέττα.

Εσύ είσαι ένας ήλιος,
φεγγάρι λαμπερό,
που θάμπωσες το φως μου
και δεν μπορώ να διω.

Εσύ που σέρνεις το χορό
σου πρέπει τραγουδάκι
χρυσό περιστεράκι.

Έβγα στο παραθύρι
να ιδείς τον ουρανό
πως παίζει το φεγγάρι
με τον αυγερινό.

Του κόσμου τα πουλιά θωρώ
και το δικό μου πού `ναι,
και το δικό μου πού `ναι.

Στον Άγιο Κωνσταντίνο
βγαίνω και καρτερώ,
η αγάπη σου μεγάλη
πουλί μου αλαργινό.

Ο ήλιος βασιλεύει,
η μέρα σώνεται
κι εμένα το πουλί μου
δε φανερώνεται.