Στης ανατολής τις στράτες
με `φεραν οι θύμησες
αχ αγάπη απ τις φευγάτες
ήρθες και μου μίλησες

μας πηγαίναν οι πατρίδες
πότε εδώ και πότε εκεί
μα σ αγάπησα και είδες
είναι ο έρωτας ζωή

ΡΕΦΡΕΝ

Μου `φερες Μικρά Ασία
Σμύρνη και Αϊ Βαλί
μια παλιά περιουσία
με σαντούρι και βιολί

Τζιβαέρι κι αρμενάκι
πάλι μου τραγούδησες
μέθη από παλιό κρασάκι
τη καρδιά νανούρισες

Όταν ζεις με τη λαχτάρα
δεν φοβάσαι τη φωτιά
και δε δίνεις μια δεκάρα
αν πληγώσεις τη καρδιά

Κι αν το θέλουν κάποιοι ανθρώποι
να `ν’ οι ανθρώποι χωριστά
μας χωράνε πάντα οι τόποι
με παράθυρα ανοιχτά