Αλυσίδες με κρατούσαν βαριές
Στα ναι, σε σένα, στο χθες
και δεν είναι ότι δεν ήθελα κι εγώ
είπα βρηκα αυτό που ζητώ

Οι αλυσίδες σκουριάσαν πια
κρίκο κρίκο πέσαν βαριά
τώρα βλέπω ότι υπάρχω κι εγώ
ξαναμπαίνω λοιπόν στο χορό

Τι το θες
να σπάσει ένας κρίκος
Τι το θες
είχες πει δεν είναι απλό, μα θα συμβεί
Μα εγώ δε θα φύγω από σένα πια ποτέ
Τι το θες
αρκεί μια κουβέντα όπως χθες

Τι το θες
Κι έσπασε ο κρίκος
Τι το θες
Φυλακή δε σ’ είπα ποτέ
Κι όμως ναι στα μικρά, μου έλεγες ήρθε μια στιγμή
Τι το θες
που είπα εγώ το δικό μου ποτέ

Σου είπα πάμε σε μιαν άκρη στη γη
και μένα αυτό μου αρκεί
Δε θέλω πόλεις, ούτε κόσμους να δω
Δεν αντέχω να ζω στον καιρό

Μου είπες ένα, μου είπες πολλά
σ’ αγαπώ δεν είναι αρκετά
Όταν φτάσει να σπάσει ένας κρίκος
η αλυσίδα σου πια δε με κρατά