Νιώθω τώρα πια πως μ’ έχεις
σαν το παλιό σου αμάξι
το παρκάρεις όπου να `ναι
δεν σε πολυνοιάζει

Είχες πει πως θα περάσεις
να σε περιμένω
το μυαλό μου στο κουδούνι
ώρες κολλημένο
μα δε χτύπησε ποτέ.

Κι όλο μου λες έχεις χάσει το δρόμο
πάλι μπέρδεψες τα στενά
πότε επιτέλους θα μάθεις το δρόμο
δεν σε νοιάζει ο ο ο

πόσες φορές σου `χω δείξει το δρόμο
μα όλο χάνεσαι στα στενά
δεν θες να βρεις της καρδιάς μου το δρόμο
δεν σε νοιάζει ο ο ο
δεν σε νοιάζει ο

Μέρα παρά μέρα παίρνεις
για να δεις τι κάνω
μέρα παρά μέρα μόνο
σε νοιάζει αν υπάρχω

Ένα γεια και θες να κλείσεις
δε σε προλαβαίνω
μη μου πεις πως θα περάσεις
δε θα περιμένω
αφού δεν έρχεσαι ποτέ.

Κι όλο μου λες έχεις χάσει το δρόμο
πάλι μπέρδεψες τα στενά
πότε επιτέλους θα μάθεις το δρόμο
δεν σε νοιάζει ο ο ο

πόσες φορές σου `χω δείξει το δρόμο
μα όλο χάνεσαι στα στενά
δεν θες να βρεις της καρδιάς μου το δρόμο
δεν σε νοιάζει ο ο ο
δεν σε νοιάζει ο