Η νύχτα βαθιά,
Κάνει δροσιά,
Το χεράκι σου παίρνω με ρίγος
Την παλάμη γεμίζω φιλιά.
Μες στις πίκρες και χαρές,
Όπως και χτες…
Του βαλς το μελώδημα, όταν ακούω,
Θυμάμαι τις νύχτες αυτές

Αν και δε σε γνωρίζω καλά
Και το σπίτι μου είναι μακριά,
Όμως βρίσκομαι τώρα
Την απρόοπτη ώρα
Μες στην πίστα κενή
Που πετάμε μαζί…
Και τα μάτια σου βλέπω
Να γεμίζουν χαρά.