Χειμωνιάζει για μι’ αγάπη
Και τα παράθυρα κλειστά
Κι όλο νομίζω τη μορφή σου
Πως έχω για παντοτινά.

Στο χώμα φύλλο πεταμένο
Μοιάζ’ η καρδιά μου μοναχή
Σε θέλω τόσο και προσμένω
Μα συ μου στέλνεις τη βροχή.

Πίκρα αφήνει ο έρωτάς σου
Πάνω στα φύλλα της καρδιάς
Διώχνουν βροντές τα όνειρά μου
Σκορπάν οι όρκοι μιας βραδιάς.

Σκοτείνιασε για τη χαρά μου
Χάθηκε πια η χαραυγή
Αντίκρυ με τη μοναξιά μου
Με βρίσκει πάλι η αυγή.