Την ελέγαν Φάτιμα, κόρη ήταν του Αγά
Χρόνια είχε δεκαέξι, μα δεν είχε πει μια λέξη

Χίλια δυο χρυσά φλουριά, για της κόρης τη μιλιά
Κι όλη την Ανατολή, αχ για ένα της φιλί

Ήτανε προσκυνητής, απ’ τα πέρατα της Γης
Μοιρασμός ν’ ακολουθούσε, στο γραφτό του οδηγούσε

Χίλια δυο χρυσά φλουριά, για της κόρης τη μιλιά
Κι όλη την Ανατολή, αχ για ένα της φιλί

Μάτια γλώσσα μαγική, χίλιες λέξεις το φιλί
Δύο κόσμοι ενωμένοι, μια αγάπη γεννημένη

Χίλια δυο χρυσά φλουριά, για της κόρης τη μιλιά
Κι όλη την Ανατολή, αχ για ένα της φιλί