Δεν είναι πια ζωή αυτή που κάνουμε
στα ίδια και στα ίδια να γυρνάμε,
τις λύπες, τις χαρές δεν τις μοιράζουμε
και άνθρωποι πως είμαστε ξεχνάμε.

Και παίρνει ο καθένας ένα δρόμο
που το τέλος του τον βρίσκει πάντα μόνο.

Τα όνειρα για μας είναι ξεσπίτωτα
δεν βρίσκουνε καρδιά για να φωλιάσουν,
το αύριο χαμένο μες στο τίποτα
και κλαίμε τις στιγμές όταν περάσουν.