Νικημένοι απ’ το πάθος και οι δύο
συναντιόμαστε κλεφτά τις νύχτες
και ο χρόνος μοιάζει ασήκωτο φορτίο
στο ρολόι σου κοιτάς τους δείχτες

Μείνε, για λίγο ακόμα μείνε
τα δικά σου σημάδια να τ’ αφήσεις στο στρώμα
για λίγο ακόμα, μείνε

Μείνε, για λίγο ακόμα μείνε
με φιλιά σκότωσέ με, να μη μπω σ’ άλλο σώμα
για λίγο ακόμα, μείνε

Με κοιτάζεις με τα μάτια πονεμένα
και μ’ αγγίζεις μ’ ένα φοβισμένο χάδι
Σαν καράβια και οι δυο ναυαγισμένα
στο βυθό της αμαρτίας κάθε βράδυ