Καραβοκύ καραβοκύρη μου χρυσέ,
καραβοκύρη μου χρυσέ, για πες μου που τραβάμε
και δε γυρνάς την πλώρη σου, στα μέρη μας να πάμε,
χρυσέ καραβοκύρη μου, στον τόπο μας να πάμε.

Να πάμε στο να πάμε στ’όμορφο νησί,
να πάμε στ’όμορφο νησί, που τα κορίτσια ανθούνε,
γλυκιές κοπέλες όμορφες μαγεύουν όποιον ‘δούνε
και σαν τα τριαντάφυλλα δροσιά παντού σκορπούνε.

Βουνά, πελά βουνά, πελάγη, κύματα,
βουνά, πελάγη, κύματα, άσπλαχνα μας χωρίζουν,
δυο πόνοι έχω στην καρδιά, όπου με βασανίζουν,
η αγάπη μου κι η μάνα μου το στήθος μου ξεσκίζουν.

Δυο χρόνια δε δυο χρόνια δεν κουράστηκες,
δυο χρόνια δεν κουράστηκες, που θαλασσομαχούμε,
καραβοκύρη, πάμε πια στον τόπο μας να δούμε,
τι κάνουν οι μανούλες μας κι εκείνες π’αγαπούμε.