Μέσα στης Πλάκας τα στενά, αγάπησα με πόνο χ2
μια έμορφη Πλακιώτισσα και ολοένα λιώνω
μέσα στης Πλάκας τα στενά, αγάπησα με πόνο.

Γι’ αυτήνε έγινα μπεκρής και μέρα νύχτα πίνω χ2
και μες στης πλάκας τα στενά, το στεναγμό μου αφήνω
Γι’ αυτήνε έγινα μπεκρής και μέρα νύχτα πίνω.

Μα όσα κι αν της έχω ειπεί, ο νους της δεν αλλάζει χ2
και κάθε μέρα πιότερο, μες στην καρδιά με σφάζει
μα όσα κι αν της έχω ειπεί, ο νους της δεν αλλάζει.

Τρελή μικρή μου δεν μπορώ, για σένανε πεθαίνω χ2
για σένανε Πλακιώτισσα, στον Άδη κατεβαίνω
τρελή μικρή μου δεν μπορώ, για σένανε πεθαίνω.