Αχ, πώς ξεχνάς τα τόσα χάδια,
τα αλησμόνητα τα βράδια,
που λαχταρούσα εγώ για σένα γλυκά
και σ’ αγαπούσα, ο φτωχός, τρελά,
πες μου, η άπιστη καρδιά σου
τώρα για ποιον χτυπά,
σε ποιον χαρίζεις τα φιλιά,
τη θερμή σου αγκαλιά
και την πλάνα σου ματιά.

Αν μ’ αγαπούσες, για μένα αν πονούσες,
θα με λυπόσουν καμιά σταλιά
και θα γυρνούσες ξανά στην αγκαλιά μου
και στην παλιά ζωή που την ξεχνάς εσύ.

Πες μου, η άπιστη καρδιά σου
τώρα για ποιον χτυπά,
σε ποιον χαρίζεις τα φιλιά,
τη θερμή σου αγκαλιά
και την πλάνα σου ματιά.

Αν μ’ αγαπούσες, για μένα αν πονούσες,
θα με λυπόσουν καμιά σταλιά
και θα γυρνούσες ξανά στην αγκαλιά μου
και στην παλιά ζωή που την ξεχνάς εσύ.