Είναι ένας άντρας σε τούτη την πόλη
που χρόνια τώρα τις νύχτες γυρνά
στους άδειους δρόμους μονάχος σαν ξένος
σαν ένας ξένος που ξέρει καλά
πως είναι το ίδιο αλήθεια και ψέμα
για μια ψυχή που πονά.

Κι αυτός ο άντρας που φεύγει και πάει
μέσα στη νύχτα και στο πουθενά
αν τον θυμούνται ποτέ δε ρωτάει
κι ένας αέρας που λάθος φυσά,
φυσάει τη πόλη αυτή που κοιμάται
μ’ όλα τα φώτα ανοιχτά.

Έχει αρνηθεί να ξεχάσει τα πάντα,
ζει το κενό μιας και όλοι παντού
μες στου μυαλού τους τις πόλεις πια ζούνε
λες κι η ζωή είναι πάντα αλλού
και τούτη η πόλη που τώρα κοιμάται
κι είναι μια πόλη μαϊμού.