Μην ακούς τους άκαπνους και τους βολεμένους
τους καλούς τους έξυπνους τους προσκυνημένους
φτάνουν πια τα ψέματα και τα παραμύθια
άκου από μένανε την πικρή αλήθεια

Όσοι αξίζαν για κρεμάλα στα ψηλά και στα μεγάλα
κι οι λεβέντες και οι άντρες μ’ αίμα βάψανε τις μάντρες

Οι καιροί είναι δίκοποι όπως τα μαχαίρια
κι οι καημοί ανείπωτοι στα δικά μας χέρια
τη ζωή μας παίζουνε στα χαρτιά στα ζάρια
και μας παζαρεύουνε σ’ άθλια παζάρια

Όσοι αξίζαν για κρεμάλα στα ψηλά και στα μεγάλα
κι οι λεβέντες και οι άντρες μ’ αίμα βάψανε τις μάντρες